کاربرد روش های تئوری ورشکستگی در تخصیص عادلانه منابع آب در راستای کاهش مناقشات محیط زیستی (نمونه موردی: حوضه دریاچه ارومیه)

در سالهای اخیر، رشد روز افزون جمعیت و توسعه اقتصادی در سرتاسر دنیا منجر به افزایش تقاضا برای منابع محدود گشته و این امر سبب ایجاد مناقشات در چگونگی بهره برداری از منابع مشترک شده است. در چنین وضعیت های اختلافی به منظور تخصیص بهینه و عادلانه از ابزارهای ریاضی متعددی مرتبط با تیوری های مختلف استفاده می شود. با استفاده از این تیوری ها می توان به درکی نظامند از تعاملات بین افراد و گروه های ذینفع در مناقشات محیط زیستی دست یافت و راه حل های موثر عملی و استراتژیک برای مدیریت و سیاست گذاری های کاراتر ارایه نمود. تیوری ورشکستگی از جمله تیوری های نوین، کاربردی و با انعطاف پذیری بالا در مدل سازی مسایل مربوط به مناقشات محیط زیستی است. بدین منظور در این تحقیق با استفاده از روش های مختلف تیوری ورشکستگی چون روش ورشکستگی نسبی(PRO) ، مقید به ضرر یکسان (CEL)، پینایل (Pin)، مقید به سود یکسان(CEA) ، ورشکستگی تعدیل شده (AP) و تالمود(TAL) تخصیص آب سطحی حوضه دریاچه ارومیه بین سه استان ذینفع (آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و کردستان با رعایت تامین حداقل نیاز اکولوژیکی دریاچه ارومیه به میزان 3100 میلیون متر مکعب بررسی شد و نتایج حاصل از روش های مختلف با یکدیگر مقایسه گردید. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، روش CEA حداکثر میزان تخصیص را برای دو استان کردستان به میزان 100 درصد و آذربایجان شرقی به میزان 93 درصد فراهم می کند و رضایت دو استان از سه استان را بیش از سایر روش ها برآورده می کند. از اینرو بر مبنای قانون تعدد، روشCEA به عنوان روش برتر در این مطالعه انتخاب گردید.