جدیدترین روشهای درمان میوم: یک مطالعه مروری

میوم ها (Myoma) شایع ترین تومورهای خوش خیم رحمی هستند که در 25-20 درصد از زنان در سنین باروری دیده می شوند. البته شیوع آنها با افزایش سن، افزایش می یابد بطوریکه در بیش از 30 درصد از زنان در سنین 60-40 سال، فیبروم وجود دارد. میوم ها علیرغم خوش خیم بودن، سبب ایجاد موربیدیته قابل توجه، بویژه خونریزی غیرطبیعی رحم و عوارض بر باروری می شوند. لذا تشخیص و درمان آنها در هر سنی حایز اهمیت است. معاینات بالینی توسط پزشک تنها سبب شک به وجود میوم می شود و برای تشخیص قطعی و همچنین تصمیم گیری درباره نحوه مدیریت صحیح و انتخاب روش درمان، آگاهی از ویژگی های میوم اعم از محل، اندازه و نوع آن ضروری است. دستیابی به این اطلاعات تنها از طریق روش های تصویربرداری امکان پذیر است. امروزه روش های تصویربرداری مختلفی برای تشخیص میوم بکار میروند که شامل سونوگرافی دو بعدی و سه بعدی، هیستروسونوگرافی، هیستروسالپنگوگرافی، سی تی اسکن و MRI می باشند. در این مطالعه ی مروری به معرفی انواع میوم و ویژگی های آن می پردازیم و سپس روش های تشخیص انواع میوم ها و در نهایت انواع درمان های موجود، خصوصا جدیدترین راه های مدیریت میوم را شرح خواهیم داد.