اثر استفاده یک ماهه از عینک بر سیستم تطابقی و دید دوچشمی بیماران آنیزومتروپ و آیزوامتروپ

 امروزه آنومالی های دید دوچشمی در زندگی روزمره بیماران ایزوامتروپ و آنیزومتروپ مشکلاتی به همراه دارد؛ لذا بر آن شدیم بدانیم آیا استفاده از عینک به عنوان اولین اصلاح کننده عیوب انکساری، بعد از یک ماه باعث تغییر در دید دوچشمی بیماران دارای عیوب انکساری قابل توجه به ویژه آنیزومتروپ ها می شود یا خیر.

در مطالعه مقطعی حاضر، 56 بیمار (28 آنیزومتروپ و 28 آیزوامتروپ) در فاصله سنی 38-8 سال که برای معاینه به دفتر کار اپتومتری مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران، انحراف چشمی آشکار و یا میکروتروپیا نداشتند و پیش از شرکت در مطالعه، برای اطمینان از عدم وجود مشکلات پاتولوژی، معاینه شدند. رفرکشن آبجکتیو و سابجکتیو آن ها نشان داد مقدار آمتروپی به حدی است که استفاده از عینک ضروری به نظر می رسد و یا اینکه در حین معاینه عینک پیشین آن ها نیاز به تعویض داشت. فیوژن حسی، دیدبعد، نقطه نزدیک و سهولت تطابق بیماران بلافاصله پس از استفاده از بهترین اصلاح و پس از یک ماه استفاده، معاینه شدند. نتایج بین دو گروه و سپس در هر گروه مقایسه شد.

یافته ها نشان داد در رابطه با پارامترهای اندازه گیری شده (در جدول 1) تفاوت آماری معناداری در هیچ یک از دو معاینه بین دو گروه نبود (P>0.05). پس از یک ماه استفاده از عینک، دیدبعد و سهولت تطابق به شکل قابل توجه، در دو گروه بهبود یافت (P<0.05)، ولی تفاوت معناداری در نقطه نزدیک تطابق یافت نشد (P>0.05).

به نظر می رسد پس از استفاده از عینک اصلاح کننده،دیدبعد و سهولت تطابق بیماران هر دو گروه بهبود یافت. به طور کلی بعد از یک ماه استفاده از عینک، علاوه بر بهبود قابل توجه دید دوچشمی در هر دو گروه، برخی علایم از جمله تاری دید، خستگی چشمی و سردرد در بیماران، به خصوص آنیزومتروپ ها از بین رفت.