تاثیر تمرینات بازخوردی بر عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان فعال در معرض آسیب لیگامان متقاطع قدامی

 آسیب لیگامان متقاطع قدامی یکی از شایع ترین آسیب های اندام تحتانی است و می تواند منجر به دوری از میادین ورزشی به مدت طولانی و بروز مشکلات ثانویه مانند استیوآرتریت زانو شود. یکی از عواملی که از این آسیب جلوگیری می کند، اصلاح الگوهای حرکتی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات اصلاح الگوی حرکت بر عملکرد، تعادل و حس عمقی زنان مستعد آسیب لیگامان متقاطع قدامی بود.

30 آزمودنی زن مستعد آسیب لیگامان متقاطع قدامی (غربالگری شده به وسیله آزمون تاک) با میانگین سن 83/1±81/24 سال، قد 33/4±03/164 سانتی متر و وزن 82/3±6/63 کیلوگرم هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تمرین (n=15) و کنترل (n=15) تقسیم بندی شدند. از تست تعادل  Yجهت سنجش تعادل، گونیامتر یونیورسال جهت سنجش حس عمقی و پرش سه گانه هاپ جهت سنجش عملکرد آزمودنی ها پیش و پس از هشت هفته تمرینات اصلاح الگوی حرکت استفاده شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی زوجی و مستقل و نرم افزار SPSS نسخه 21 در سطح معناداری p<0/5 استفاده شد.

 نتایج تجزیه وتحلیل آماری نشان داد که بعد از اجرای تمرینات اصلاح الگوی حرکت، تغییرات معنادار در حس عمقی زانو (001/0=P)، تعادل (001/0=P) و عملکرد (001/0=P) آزمودنی های گروه تمرین ایجاد شده است، در حالی که این تفاوت در گروه کنترل معنادار نیست.

تمرینات اصلاح الگوی حرکت از طریق تاثیر بر عضلات و اصلاح راستای مناسب اندام تحتانی می تواند منجر به کنترل حرکاتی که آسیب لیگامان متقاطع قدامی را ایجاد می کند، شود و با در نظر گرفتن اثر این تمرینات بر بهبود تعادل، حس عمقی و عملکرد گروه تمرین پیشنهاد می شود که این تمرینات در پیشگیری از آسیب لیگامان متقاطع قدامی در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.