اثر دویدن با الگوهای مختلف بر مقادیر نرخ بارگذاری، ایمپالس و گشتاور آزاد طی دویدن

 سه نوع الگوی برخوردی پا وجود دارد که دونده ها از این الگوها استفاده می کنند که شامل الگوی پاشنه-پنجه، قسمت میانی پا-پاشنه و پنجه-پاشنه می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات دویدن با الگوهای مختلف بر مقادیر نرخ بارگذاری، ایمپالس و گشتاور آزاد در سه بعد طی فاز اتکای دویدن می باشد.

در مطالعه کار آزمایی و نیمه تجربی حاضر، 13 مرد سالم (سن: 8/2±6/26 سال، وزن بدن: 2/7±4/78 کیلوگرم) داوطلب شدند. داده های نیروی عکس العمل زمین به وسیله یک صفحه نیروی کیستلر (نرخ نمونه برداری: 1000 هرتز) اندازه گیری شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنا داری 05/0 α=استفاده شد.

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که میزان نیروی عکس العمل عمودی زمین طی فاز میانه اتکا دویدن پاشنه-پنجه بدون کفش نسبت به همین الگو در دویدن با کفش بیشتر بود. نیروی خارجی در فاز تماس پاشنه در دویدن پنجه-پاشنه نسبت به دویدن با الگوی پاشنه-پنجه کاهش معنا داری را نشان داد. نرخ بارگذاری عمودی طی دویدن با کفش نسبت به بدون کفش در الگوی پاشنه-پنجه بزرگتر بود.

با توجه به نتایح حاضر می توان بیان نمود که الگوی دویدن پنجه-پاشنه میزان مولفه ی خارجی و بنابراین میزان پرونیشن پا نسبت به الگوی پاشنه-پنجه کاهش پیدا نموده که می تواند سبب کاهش ریسک آسیب گردد.