مطالعه فراوانی ژن های کد کننده انتروتوکسین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از نمونه های سبزیجات و سالاد در استان چهارمحال و بختیاری

استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین یکی از اصلی ترین عوامل نوظهور ایجاد کننده مسمومیت های غذایی مقاوم به آنتی بیوتیک در انسان است. باکتری همچنین توانایی تولید انتروتوکسین مقاوم به حرارت را دارد. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی میزان شیوع، الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های کد کننده انتروتوکسین در سوش های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از سبزیجات و سالاد انجام پذیرفت. در این مطالعه تعداد 485 نمونه سبزیجات و سالاد جمع آوری و سریعا به آزمایشگاه انتقال داده شدند. به منظور جداسازی استافیلوکوکوس اوریوس از کشت میکروبی استفاده و سوش های مقاوم به متی سیلین با استفاده از دیسک های سفوکسیتین و اگزاسیلین تایید شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و  فراوانی ژن های کد کننده انتروتوکسین به ترتیب با استفاده از روش های انتشار دیسکی و PCR ارزیابی شدند. میزان شیوع استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین در نمونه های سبزیجات و سالاد به ترتیب 2/7 و 51/8 درصد بود. سوش های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین، بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی را نسبت به آنتی بیوتیک های پنی سیلین (100 درصد)، کوآموکسی کلاو (100 درصد)، آمپی سیلین (100 درصد) و سفتی راکسون (100 درصد) داشتند. شیوع مقاومت برعلیه ایمی پنم (52/10 درصد) و کلرامفنیکل (68/23 درصد) کمتر از سایر آنتی بیوتیک ها بود. فراوان ترین انتروتوکسین های ردیابی شده در ایزوله های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین، SEA (15/63 درصد) و SEB (26/52 درصد) بودند. حضور همزمان چند ژن کد کننده انتروتوکسین و مقاومت چندگانه برعلیه چندین آنتی بیوتیک در سوش های استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین جدا شده از نمونه های سبزیجات و سالاد نشان دهنده بروز یک مشکل بهداشتی عمده در این دسته از مواد غذایی است. جلوگیری از تجویز بی رویه آنتی بیوتیک ها می تواند خطر استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین انتروتوکسین زا را در سبزیجات و سالاد کاهش دهد.