بررسی یافته های اتیولوژیک در بیماران مبتلا به سندرم تونل کوبیتال

سندرم تونل کوبیتال نوروپاتی عصب اولنار است و پس از سندرم تونل کارپال شایعترین سندرم عصب در اندام فوقانی می باشد و زمانی ایجاد می گردد که یک فشار زیاد به مدت طولانی روی عصب وارد شده و موجب اختلال کارکرد آن شود. هدف انجام این مطالعه بررسی علل اتیولوژیک در بیماران سندرم تونل کوبیتال جراحی شده بود.

در این مطالعه ی گذشته نگر، پرونده 100 بیمار مبتلا به سندرم تونل کوبیتال که در بخش جراحی اعصاب بیمارستان پورسینا و مرکز آسیب اعصاب محیطی و شبکه بازویی شهر رشت از فروردین 1387 تا اسفند 1396 تحت جراحی اعصاب قرار گرفته اند، بررسی شد. علل ایجاد سندرم تونل کوبیتال و داده های دموگرافیک بیماران گردآوری و آنالیز گردید.

میانگین و انحراف معیار سن بیماران 11/5±33/8 سال بود. در 84% بیماران علت ایدیوپاتیک و در 13% موارد علت ارتوپدیک بود. علل عروقی، توموری و التهابی هرکدام در 1% بیماران مشاهده گردید. از نظر محل درگیری عصب اولنار در آرنج، در 57% موارد درگیری بین لیگامان های کولترال داخلی و آزبورن و در 22% موارد تونل کوبیتال درگیر بود. کمان استراتر و اپیکوندیل داخلی و سپتوم اینترماسکولار داخلی به ترتیب در 8%، 8% و 5% بیماران درگیر بود. 12/4% بیماران سابقه دفورمیتی کوبیتوس والگوس یا کوبیتوس واروس داشتند. 20/9% بیماران، چاق (30BMI>) و 18% نیز مبتلا به دیابت ملیتوس بودند.

داده های حاصل از این مطالعه نشان داد که درصد چشمگیری از علل ایجاد سندرم تونل کوبیتال عمل شده ایدیوپاتیک است. همچنین عواملی مانند شغل، چاقی، دیابت و سایر موارد درصد چشمگیری از عوامل همراه سندرم تونل کوبیتال را تشکیل می دهند.