بررسی تقابل عکاسانه با ارزش های فرهنگی طبقه متوسط در آثار دایان آربوس

مقاله پیش رو نگاه خود را به سمت یکی از تعیین کننده ترین برهه های تاریخ آمریکا گرفته است؛ دهه انقلابی 60. در میان هنرمندانی که نامشان با این دهه گره خورده شاید این دایان آربوس است که مبهم ترین رابطه را با فضای سیاسی پیرامونش دارد. او هرگز دوربینش را به سمت اعتراضات این سال ها نگرفت و در عوض خود را وقف عکاسی از افرادی ساخت که به واسطه ویژگی های جسمی و روانی به حواشی جامعه رانده شده بودند. همین وضعیت گنگ رابطه میان آثار آربوس و دهه 60 و تلاش برای زدودن ابهام آن اصلی ترین هدف این نوشتار است که در مسیر تحقق آن، یافته های کتابخانه ای درباره آثار آربوس و فضای سیاسی سالیان 60 با روشی توصیفی-تحلیلی و با بهره از رویکردی انتقادی بررسی می شود. درنهایت آنچه حاصل آمد این نکته بود که آثار آربوس که تقریبا همیشه از دایره نگاه های سیاسی خارج مانده اند، یکی از قابل توجه ترین نمود های فراز و فرودهای سیاسی دهه 60 هستند. باوجود هماهنگی آربوس با اعتراضات دهه 60 در این نکته که هر دو در اعتراض به جامعه مسلط به مطرودین از آن روی آوردند، اما بر خلاف انقلابیون دهه 60 که این گرایش را نقطه ای برای ایجاد تحول می یافتند، برای آربوس، بنا بر بررسی عکس هایش در متن پیش رو، حاصل این کار گونه ای تسلیم و حسی حاکی از ناکامی برای تغییر بود.