پتانسیل نانوذرات نقره سبز سنتز و شیمیائی در القا تنش اکسیداتیو در پیاز خوراکی (.Allium cepa L)

با توجه به نرخ رو به رشد تولید و رهاسازی نانوذرات در طبیعت، نگرانی ها در خصوص احتمال سمیت و بروز آسیب اکسیداتیو بر اکوسیستم گیاهی، قابل تامل است. لذا تحقیق حاضر با هدف مقایسه شاخص های بیوشیمیایی و آنتی اکسیدانی پیاز خوراکی تیمار شده با غلظت های مختلف دو نوع نانوذره نقره (سبز سنتز و شیمی سنتز) و بررسی امکان القای تنش اکسیداتیو توسط آنها صورت گرفت. در این تحقیق تغییر رنگ عصاره برگ از زرد کم رنگ به قهوه ای تیره، به دلیل رزونانس پلاسمون سطحی نانوذرات نقره، نشان دهنده سنتز موفقیت آمیز نانوذرات نقره بود. همچنین طیف جذبی نانوذرات نقره سنتز شده سبز، دارای پیکی با طول موج ماکزیمم 410 نانومتر بود. تصاویر TEM نشان داد ذرات سنتز شده توسط عصاره برگ سپستان دارای اندازه یکنواخت، تقریبا کروی شکل و دارای اندازه های 3-10 نانومتر با اندازه متوسط 5.8 نانومتر هستند. الگوی پراش XRD تشکیل ساختار کریستالی نانوذرات نقره سنتز سبز شده را تایید کرد. بنا به نتایج، هر دو آنزیم آنتی اکسیدان روند افزایشی خطی در مواجهه با نانوذره شیمیایی داشتند. هر دو نانوذره افزایش در میزان مالون دآلدیید را باعث شدند، اما نانوذره سبز سنتز اختلاف معنی داری با شاهد نداشت. بیشترین محتوای فنل کل به نانونقره شیمیایی (16/15 mg galic g-1 FW در غلظت 05/0 گرم بر لیتر) و کمترین میزان به تیمار شاهد (1/4 mg galic g-1 FW) اختصاص داشت. نانوذره شیمیایی تقریبا 8 برابر نانوذره سبز فعالیت آنتی اکسیدانی داشت. بنا به نتایج تحقیق حاضر نانوذره سبز سنتز نه تنها تاثیر اکسیداتیو بر پیاز نداشت، بلکه بعضا تاثیری محرک در برخی خصوصیات مشاهده گردید. نانوذره شیمیایی اما، با ایجاد تنش اکسیداتیو، واکنش های دفاعی گیاه را برانگیخت، به علاوه این اثر بازدارنده وابسته به دوز بود.