تاثیر محلول پاشی ملاتونین و ویتامین های گروه ب بر عملکرد و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی سویا (Glycine max)
مهمترین دورهی رشد گیاهانی نظیر سویا در تابستان قرار دارد که به طور معمول با تنش هایی مانند گرما وخشکی روبرو خواهد بود. این گونه استنباط می شود که شاید بتوان با کاربرد خارجی ترکیباتی از قبیل ویتامین ها و ملاتونین موجب کاهش اثرات منفی تنش های وارده به گیاه شده و افزایش عملکرد را نتیجه گرفت. این پژوهش به منظور بررسی اثر استفاده از ملاتونین و ویتامین های گروه ب بر برخی صفات فیزیولوژیک و عملکرد سویا انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 3 سطح محلول پاشی ملاتونین (صفر، 1/0 و 2/0 میلی مولار) و 6 سطح محلول پاشی با ویتامین های گروه B (شاهد، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، اسید پانتوتنیک و پیریدوکسین هرکدام با غلظت 100 میلی گرم در لیتر) بودند که در قالب یک آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار سازماندهی شدند. اثرمتقابل ملاتونین و ویتامین ب بر ماده خشک کل، عملکرد، پایداری غشا، مقدار نسبی آب برگ، کلروفیل a وb، کاروتنویید، فلاونویید و آنتوسیانین معنی دار بود. بیشترین مقدار اکثر صفات از جمله عملکرد دانه، مقدار نسبی آب برگ و کلروفیل در شرایط محلول پاشی 2/0 میلی مولار ملاتونین همراه با اسید پانتوتنیک به دست آمد البته تاثیر پیریدوکسین نیز قابل توجه بود. بررسی اثر ملاتونین در شرایط عدم حضور ویتامین ب نشان داد که با افزایش غلظت آن درصد پروتئین و درصد روغن دانه افزایش یافت. محلول پاشی ملاتونین با غلظت 1/0 و 2/0 میلی مولار عملکرد دانه را به ترتیب 27 و 84 درصد افزایش داد. با توجه به نتایج به دست آمده ترکیب تیماری اسیدپانتوتنیک و 2/0 میلی مولار ملاتونین موجب افزایش عملکرد، پایداری غشاء، ماده خشک کل، کلروفیل a و b، محتوای آنتوسیانین و فلاونویید برگ گردید.
پروتئین دانه ، روغن دانه ، کلروفیل ، ماده خشک
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.