بررسی ارتباط خشک سالی های هواشناسی و آب شناختی در دشت هشتگرد

دشت هشتگرد از آبخیز ساوجبلاغ با اقلیم خشک و نیمه خشک یکی از دشت هایی است که برداشت آب زیرزمینی از آن در سال های اخیر افزایش چشم گیری یافته، به طوری که در 5 سال اخیر بیش از 5 متر افت داشته، و به نظر می رسد که نقش عامل های مدیریتی در این دشت مهم است. در این مقاله برای یافتن اثر بارندگی و شرایط اقلیمی بر نوسان های تراز آب زیرزمینی داده های بارندگی 6 ایستگاه باران سنجی و 21 چاه مشاهده یی در دوره ی داده برداری 1371 تا 1390 به کاربرده شد. دوره های متوالی خشک سالی هواشناسی و آب شناختی با دو  شاخص بارش بمعیار (SPI) و شاخص بمعیار تراز ایست آبی آب زیرزمینی (SWI) در مقیاس های زمانی 6، 9، 12، 18، 24 و 48 تهیه شد. به دلیل این که توزیع مجموعه ی داده های بارندگی و تراز ایست آبی آب زیرزمینی بهنجار نیست، آزمون ناسنجه یی من-کندال برای تعیین کردن روند داده های هواشناسی و تراز ایست آبی به کاربرده، و نشان داده شد که روند شیب تراز آب زیرزمینی در همه ی ماه های دوره کاهشی بود. بررسی همبستگی بین این دو شاخص تاخیر زمانی 24 ماهه بین خشک سالی هواشناسی و آب شناختی را نشان داد. شاخص SPI6 نیز نشان داد که بیش ترین خشک سالی در دوره ی خشکی در نیمه ی دوم سال 1375 رخ داد. نقشه های پهنه بندی خشک سالی با روش IDW در مقیاس زمانی 24 ماهه نشانگر روی دادن خشک سالی های شدید در جنوب حوزه است. در برخی جا ها در منطقه، بین خشک سالی اقلیمی و آب شناختی تاخیر زمانی دو ساله بود. آگاهی از این مساله می تواند به مدیران و برنامه ریزان برای مدیریت کردن بهینه ی منابع آب کمک زیادی کند.