شبکه های فازی و احتمالاتی توام مبتنی بر قواعد

مسئله وجود عدم قطعیت و نحوه برخورد با آن یکی از چالشهای بزرگ مدلهای گرافیکی است. در بین مدلهای گرافیکی، نقشه های شناختی فازی فقط قابلیت لحاظ کردن عدم قطعیت فازی و شبکه های بیزین فقط قابلیت لحاظ کردن عدم قطعیت احتمالاتی را دارا هستند. در حالی که در بسیاری از مسایل واقعی هر دو نوع عدم قطعیت حضور دارند. در این حالت، روش پیشنهادی در این مقاله می- تواند هر دو نوع عدم قطعیت را با روشی جدید و کارآمد لحاظ کند. در این روش از تبدیلات عدم قطعیت فازی به احتمالاتی و بالعکس اجتناب شده و هر دو نوع عدم قطعیت به طور توام لحاظ میشود. برای این منظور، ابتدا در مدل گرافیکی اصلی نوع عدم قطعیت هر گره شناسایی شده و بر اساس آن دو شبکه ی مجزای فازی و احتمالاتی ساخته میشود. در این شبکه ها روابط بین گره ها بر اساس یک رشته از قواعد بیان شده است. در هر شبکه استنتاجات فازی و احتمالاتی جداگانه انجام شده و در نهایت مقدار به دست آمده از هر شبکه با یکدیگر ترکیب میشود. این روش بر روی یک مسئله واقعی مکانیابی شبکه های حسگر بیسیم پیاده سازی و ارزیابی شده است. در این مسیله، یک حسگر با مکان نامعلوم میبایست موقعیت خود را بر اساس توان دریافتی از حسگرهای مجاورش تخمین زند. در سناریوی داده شده 60 حسگر با موقعیت نامعلوم و 121 حسگر با موقعیت مشخص لحاظ شده است. همچنین میانگین خطای موقعیت حسگرها به عنوان معیار ارزیابی استفاده میشود. نتایج شبیه- سازی کارآمدی روش پیشنهادی را نشان میدهند.