رویکرد صفویان نسبت به مذهب در دوره شاه عباس اول صفوی
شاه عباس یکی از سلاطین بزرگ ایران است که دوران حکومت او عصر عظمت، قدرت و اشتهار ایران می باشد. او کسی است که سلسله رو به انحطا صفویه را مجددا به اوج قدرت رسانید و از لحاظ سیاسی، اجتماعی و اقتصادی موقعیت درخشانی برای ایران در جهان آن روز به دست آورد. شخصیت شاه عباس در میان سالطین ایران به علت حفظ استقلال ایران و دفع دشمنان و متجاوزان و ایجاد حکومت مرکزی و براقراری امنیت داخلی و تشویق هنرمندان و توسعه و رواج هنر، صرف نظر از خشونتهای اخلاقی و هوسرانیها و گاهی بیعدالتیها، یک شخصیت ممتاز و برجسته است. پژوهش حاضر با شیوه توصیفی - تحلیلی با اتکا به منابع دست اول و تحقیقات جدید بر آن است تا رویکرد صفویان نسبت به مذهب در دوره شاه عباس اول صفوی را مورد بررسی قرار بدهد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که شاه عباس اول، فردی متدین و متعصب به مذهب تشیع بود و در دوره وی مذهب تشیع به اوج خود رسید. نمودهای این امر را میتوان در حوزه های مختلفی چون ارادت و احترام فراوان وی با ایمه اطهار (ع) رسیدگی و توسیع مقابر ایمه اطهار (ع) سفرهای زیارتی وی بارگاه ایمه (ع) و توجه ویژه به مسئله وقف و به تبع آن رشد فزاینده نهاد اوقاف و مسایل مربو به آن، در این دوره شاهد بود. رویکرد دینی شاه عباس اول در قبال اقلیتهای چون یهودیان و زرتشتیان و به ویژه اهل تسنن بد رفتار و سختگیر بود ولی با مسیحیان خوش رفتار و مهربان بود. در کل رویکرد دینی شاه عباس اول صفوی، گاه رویکردی توام با تسامح و مدارا و اغلب سیاستی خصمانه و سرکوبگرایانه بوده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.