نقش حمایت اجتماعی بر اضطراب مرگ سالمندان با میانجی گری خودکارآمدی

سالمندی دوره بسیار مهمی از زندگی است که اضطراب مرگ یک ویژگی مشترک سالمندان می باشد لذا شناسایی عواملی که در این دوران بر اضطراب مرگ تاثیرگذار است، حایز اهمیت است. لذا این مطالعه با هدف بررسی نقش حمایت اجتماعی بر اضطراب مرگ سالمندان مراجعه کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی تهران با میانجی گری خودکارآمدی انجام شد.

روش تحقیق کاربردی توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش کلیه شامل سالمندان بالای 60 سال مراجعه کننده به مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) تهران در سال 97-1396 بود. نمونه گیری در این مطالعه به صورت تصادفی مد نظر قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه حمایت اجتماعی (SS-A)، پرسشنامه ی ساخته شرر و همکاران (1988) و پرسشنامه استاندارد اضطراب مرگ تمپلر بود. برای تحلیل داده ها از روش معادلات ساختاری استفاده شده است، که در نهایت برای تجزیه و تحلیل و به کارگیری این آزمون ها از نرم افزار SPSS 23 و Amos 23 استفاده شد.

 نشان داد حمایت اجتماعی، خودکارآمدی و اضطراب مرگ سالمندان بالاتر از حد متوسط بوده است. همچنین تاثیر حمابت اجتماعی بر خودکارآمدی و اضطراب از مرگ به ترتیب مثبت و منفی معنی دار، تاثیر حمایت اجتماعی بر اضطراب از مرگ منفی و معنی دار و خودکارآمدی و حمایت اجتماعی می توانند 36 درصد از تغییرات اضطراب از مرگ را تبیین کند.

 حمایت اجتماعی می تواند به شکل قابل ملاحضه ای اضطراب مرگ در سالمندان را کاهش دهد و نیز تاثیر مثبتی بر خودکارآمدی آنان دارد. در نهایت با توجه به مدل های ارایه شده در پژوهش حاضر و برازش های قابل قبول اثرگذاری متغیرها بر یکدیگر می توان این گونه بیان نمود که توجه همه جانبه به بهبود وضعیت حمایت اجتماعی می تواند از یک سو بر خودکارآمدی سالمندان و از سوی دیگر منجر به کاهش اضطراب ها و تنش های پیش روی سالمندان بویژه اضطراب مرگ آنان می شود.