ارزیابی تنوع ژنتیکی برخی از ژنوتیپ های انجیر با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD و ISSR

انجیر (.LFicus carica) یکی از مهم ترین گونه های میوه، متعلق به خانواده موراسه (Moraceae) است و به طور گسترده ای در ایران گسترش یافته است. در این مطالعه، تنوع ژنتیکی برخی از ژنوتیپ های انجیر که از شش منطقه مختلف استان ایلام جمع آوری شده بودند بر اساس نشانگرهای RAPD و ISSR بررسی شد. در مجموع 73 و 29 آلل به ترتیب از 14 آغازگر RAPD (با اندازه 350 تا 2500 جفت باز) و 5 آغازگر ISSR (با اندازه 150 تا 2500 جفت باز) به دست آمد. تعداد آلل های مشاهده شده برای آغازگرهای RAPD از 1 (OPA-03) تا 9 (OPA-09 و UBC-429) با میانگین 5.21 آلل در هر مکان به دست آمد. هم چنین تعداد آلل های مشاهده شده برای آغازگر ISSR از 3 (UBC-807) تا 8 (UBC-810 و UBC-414) با میانگین 5.8 آلل در مکان ثبت شد. بیشترین و کمترین مقدار شاخص شانون (I) به ترتیب متعلق به آغازگرهای UBC-429 (2.18) و OPA-03 (0.12) بود. ضریب همبستگی ژنتیکی جاکارد در بین ژنوتیپ ها بر اساس داده های RAPD از 0.12 تا 0.73 و برای داده های ISSR از 0.07 تا 1 ثبت شد. تجزیه خوشه ای با روش UPGMA بر اساس داده های نشانگرهای RAPD و ISSR، ژنوتیپ ها را در فاصله ژنتیکی 0.45، به شش گروه اصلی تقسیم کرد. نتایج کلی نشان داد تنوع ژنتیکی بالایی در بین ژنوتیپ های انجیر وجود دارد که در طبقه بندی، استفاده از منابع ژنتیکی و برنامه های به نژادی انجیر اهمیت دارد.