بررسی نقش واسطه ای سبک های شوخ طبعی در رابطه بین کینه توزی با ابعاد اساسی شخصیت

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای سبک های شوخ طبعی در رابطه بین کینه توزی با ابعاد اساسی شخصیت (هگزاکو) است.

به این منظور، 200 نفر از معلمان مرد شهرستان قرچک به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه های خودسنجی کینه توزی (مارکوس و همکاران، 2014) ، ابعاد اساسی شخصیت (هگزاکو - 60)، (اشتون و لی، 2009)  و سبک های شوخ طبعی (مارتین و همکاران، 2003) مورد آزمون قرار گرفتند. برای بررسی رابطه بین متغیرها از روش همبستگی پیرسون و از روش تحلیل مسیر برای ارزیابی مدل استفاده شد.

نتایج همبستگی بین متغیرها نشان داد که کینه توزی با سبک های شوخ طبعی پرخاشگرانه و خودکاهنده، رابطه مثبت و با سبک شوخ طبعی پیونددهنده و شوخ طبعی خودافزایی رابطه منفی دارد. هیجان پذیری با کینه توزی رابطه مثبت، و  وجدان و تجربه پذیری با کینه توزی رابطه منفی داشت. صداقت-فروتنی، برون گرایی، باوجدان بودن و تجربه پذیری با سبک شوخ طبعی پیونددهنده رابطه مثبت و سبک های شوخ طبعی پرخاشگرانه و خودکاهنده رابطه منفی داشتند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که روابط معنی دار بین ابعاد اساسی شخصیت و کینه توزی در صورت حذف نقش واسطه ای سبک های شوخ طبعی از بین می رود.

گرایش افراد کینه توز به استفاده از سبک های شوخ طبعی منفی می تواند منجر به آسیب به خود فرد و دیگران شود. این یافته ها می تواند گام مهمی در جهت آموزش و ترویج سبک های شوخ طبعی مثبت و توانمندسازی افراد جامعه باشد.