مقایسه تراش های چمفر عمیق و 135 درجه از نظر مارژینال فیت و مارژینال گپ در روکش های متال-سرامیک خلفی

یکی از مهم ترین چالش های دندانپزشکان، تحویل روکشی با مارژینال فیت و مارژینال گپ مناسب به بیمار است. تراش 135 درجه مزایایی چون سهولت تکنیکی و ثبت مناسب خط خاتمه تراش دارد. علی رغم این مزایا، تحقیقات گسترده ای بر روی این نوع تراش انجام نشده است. لذا بر آن شدیم تا در این مطالعه تراش 135 درجه را با چمفر عمیق از نظر تطابق مقایسه نماییم.

بر روی دو دندان مولر اول مندیبل با نسج تاجی سالم و اندازه مشابه، تراش چمفر عمیق و تراش 135 درجه انجام شد. از هر دو دندان قالب تهیه شد و از روی هر دای، 30 عدد روکش ساخته شد. نمونه های آغشته به fit checker توسط universal testing machine تحت نیروی 40 نیوتن به مدت 3 دقیقه قرار گرفتند و زیر لوپ با بزرگنمایی 40 برابر در سه نقطه از هر بعد اندازه گیری و ثبت شدند. جهت آنالیز داده‎ها و مقایسه تطابق تراش‎ها از آزمون‎های آماری Kolmogorov-Smirnov و Wilcoxon در SPSS version24 استفاده گردید.

میانگین مارژینال فیت در تراش چمفر عمیق 5417/48 میکرون و در تراش 135 درجه 3333/55 میکرون به دست آمد. مارژینال گپ، برای تراش چمفر عمیق 4833/2 میکرون و برای تراش 135 درجه 0083/1 میکرون بود. P-value برای مارژینال گپ 050/0 بود که نشان دهنده وجود تفاوت معنی داری میان برتری تراش 135 درجه بر تراش چمفر عمیق است. در مورد مارژینال فیت، P-value بالای 05/0 بود و برتری تراش 135 درجه از این حیث معنی دار نبود.

 تراش 135 درجه بر چمفر عمیق از نظر مارژینال گپ برتری معنی دار داشت (05/0≤p). علی رغم اینکه تراش 135 درجه بر چمفر از نقطه نظر مارژینال فیت نیز برتری داشت اما این تفاوت معنی دار نبود.