تاثیر منابع مختلف عنصر روی بر زیست فرآهمی روی سرم، عملکرد تولیدی و قابلیت هضم گاوهای شیرده هلشتاین در اوایل دوره شیردهی

سی و پنج راس گاو هلشتاین دو شکم زایش کرده و بالاتر با هدف بررسی تاثیر منابع مختلف روی بر تولید و ترکیب شیر، پارامترهای خونی، و قابلیت هضم مورد استفاده قرار گرفت. حیوانات در قالب طرح کاملا تصادفی با 7 تکرار به یکی از جیره های آزمایشی اختصاص داده شدند که 1) جیره کنترل؛ بدون مکمل روی 2) جیره همراه با منبع گلایسینات روی 3) جیره همراه با هیدروکسی کلراید روی 4) جیره همراه با اکسید روی و 5) جیره همراه با سولفات روی، بودند. نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از منابع مختلف روی تاثیر معنی داری بر گلوکز، کلسترول و تری گلیسرید نداشت (10/0>p). استفاده از منابع مختلف روی در تغذیه گاوهای شیری به طور معنی داری میزان روی موجود در سرم خون را نسبت به گروه کنترل افزایش می دهد (010/0<p).  نتایج همچنین نشان داد که تولید شیر، شیر تصحیح شده برای انرژی، شیر تصحیح شده برای چربی و ترکیب شیر به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت (10/0>p). شمار سلول های بدنی در دام های مصرف کننده گلایسینات روی (054/0=P) و هیدورکسی کلراید (069/0=P) روی نسبت به گروه شاهد تمایل به کاهش داشت. میزان ماده خشک مصرفی تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی نداشت (10/0>p). روی مصرفی روزانه، روی دفعی در مدفوع، روی دفعی در شیر به ازای هر لیتر و روزانه، روی جذب شده و همچنین روی ابقا شده به طور معنی داری درگروه های مصرف کننده مکمل روی بیشتر از گروه شاهد بود (010/0<p). همچنین استفاده از منابع روی تاثیر معنی داری بر قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و خاکستر نداشت (10/0>p). بنابرین، نتایج به دست آمده پیشنهاد می کند که استفاده از منابع گلایسینات روی و هیدروکسی کلراید روی زیست فرآهمی بالاتری از منابع معدنی اکسید روی و سولفات روی دارند و همچنین می توانند موجب بهبود کیفیت شیر از طریق کاهش شمار سلول های بدنی شوند.