آلودگی منابع آب آشامیدنی با توکسین های بیولوژیک؛ تهدید بالقوه بیوتروریسم

اهمیت منابع آب شیرین و تاسیسات زیربنایی آبی برای سلامت جوامع انسانی موجب شده است که این منابع از عمده ترین اهداف حملات تروریستی به شمار روند. در حال حاضر 9 نوع توکسین بیولوژیک بعنوان عوامل مهم بالقوه بیوتروریسم برای آلوده کردن منابع آب آشامیدنی در نظر گرفته می شوند. این توکسین ها شامل: توکسین بوتولیسم، مایکوتوکسین T-2، ریسین، آفلاتوکسین، ساکسی توکسین، آناتوکسین A، تترودوتوکسین، انتروتوکسین های استافیلوکوکی، و میکروسیستین می باشند. تاکنون چندین مورد حملات تروریستی با استفاده از آلوده کردن آب آشامیدنی به پاتوژن های میکروبی در دنیا گزارش شده است. برخلاف اغلب عوامل تروریستی، تشخیص تهدیدات مربوط به منابع آبی بسیار مشکل است و از آنجا که چنین حملاتی تنها با پخش شدن آب آلوده و تلفات تعداد زیادی از افراد در یک طغیان یا اپیدمی مشخص می شود، تشخیص و مقابله سریع، اهمیت بسیار دارد. علاوه بر کنترل دایمی و برطرف کردن احتمال آسیب پذیری مخازن و تاسیسات آب شرب در شرایط طبیعی، به منظور مقابله سریع و کارامد با این تهدیدات بویژه در موقعیت های بحرانی، اکثر کشورهای دنیا به آزمایشگاه های تشخیصی، سیستم های نظارتی و شبکه های مونیتورینگ پیشرفته مجهز هستند. به نظر می رسد راه اندازی آزمایشگاه مرجع تخصصی کنترل و پایش آب آشامیدنی در زمینه پدافند غیرعامل، حیاتی است. این آزمایشگاه علاوه بر انجام تست های عمومی و سنتی، دارای بخش های تخصصی برای پایش، ردیابی و تشخیص سریع عوامل پاتوژن میکروبی آلوده کننده آب آشامیدنی و نیز توکسین های بیولوژیک موجود در این حیطه با استفاده از روش های مولکولی، ایمنولوژیک، بیوسنسورها و نانوسنسورها خواهد بود.