بررسی آزمایشگاهی تاثیر طوقه برآبشستگی گروه پایه و تکیه گاه پل در حضور اجسام شناور

یکی از مهم ترین دلایل ناپایداری و تخریب پل، آبشستگی موضعی در اطراف پایه و تکیه گاه آن است. در دهه های گذشته روش های مختلفی برای مقابله با آبشستگی پیشنهاد شده است که می توان آنها را به دو دسته کلی تقسیم کرد: روش های تغییر الگوی جریان و روش های مقاوم سازی ذرات بستر. استفاده از طوقه یکی از روش های موثر اصلاح الگوی جریان در کاهش آبشستگی در اطراف تکیه گاه و پایه پل است. در این تحقیق تاثیر چهار اندازه مختلف طول طوقه در پنج نسبت استغراق متفاوت بر حفاظت آبشستگی تکیه گاه و گروه پایه های پل با حضور اجسام شناور مستطیلی بررسی شده است. تمامی آزمایش ها در شرایط جریان یکنواخت با آب زلال و تکیه گاه، جسم شناور و طوقه های مستطیلی و پایه های استوانه ای با رسوبات غیرچسبنده با mm 91/0= d50 اجرا شده است. نتایج آزمایش ها نشان می دهد کم ترین و بیش ترین درصد کاهش آبشستگی به ترتیب مربوط به طوقه5/1 برابر طول تکیه گاه در حالت قرار گیری پنج سانتی متری بالای بستر رسوبی (با کاهش 15 درصد در عمق و حجم آبشستگی) و طوقه 3 برابر طول تکیه گاه در حالت قرار گیری هم سطح بستر رسوبی (با کاهش 75 درصد در عمق و حجم آبشستگی) است.