تاثیر کاربرد براسینواستروئید بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ های گندم تحت قطع آبیاری از مرحله گلدهی

خشکی مهم ترین عامل محدودکننده تولید گیاهان زراعی در بسیاری از مناطق دنیا می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر محلول پاشی براسینواسترویید بر روی صفات عملکردی و اجزای عملکرد هفت ژنوتیپ گندم تحت شرایط تحت قطع آبیاری از مرحله گلدهی می باشد. پژوهش حاضر در موسسه تحقیقات نهال و بذر کرج در دو سال زراعی 1397-1396 و 1398-1397 به صورت اسپلیت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. عامل اصلی قطع آبیاری در دو سطح نرمال و تنش قطع آبیاری در مرحله گل دهی، فاکتور فرعی شامل چهار غلظت براسینواسترویید (0، 25/0، 625/0 و 1 میلی گرم بر لیتر) و فاکتور فرعی فرعی هفت ژنوتیپ گندم (3737، 4228، 3506، 4056، 2853، مهرگان و پارسی) بودند. نتایج نشان داد که قطع آبیاری موجب کاهش میانگین صفات موردبررسی شده است و براسینواسترویید توانست تا حدی اثرات مخرب قطع آبیاری را کاهش دهد که غلظت 625/0 میلی گرم بر لیتر موثرتر از سایر غلظت ها بود. ژنوتیپ 4228 تحت شرایط نرمال و غلظت 625/0، بیشترین (63/1 کیلوگرم بر متر مربع) و ژنوتیپ پارسی تحت شرایط قطع آبیاری و عدم کاربرد براسینواسترویید کمترین (33/0 کیلوگرم بر متر مربع) میزان عملکرد در واحد سطح را دارا بودند. نتایج تجزیه به مولفه های اصلی نشان داد که سه مولفه اصلی اول 92 درصد واریانس بین ژنوتیپ ها را توجیه کردند. بر اساس نتایج به دست آمده از این تحقیق براسینواسترویید توانست عملکرد گیاه را تا حدی تحت شرایط تنش نسبت به نرمال بهبود ببخشد. همچنین از بین ژنوتیپ های ناشناخته ژنوتیپ 4228 می تواند به عنوان ژنوتیپ متحمل تر در برنامه های اصلاحی جهت تولید واریته هایی متحمل به کم آبی با عملکرد مناسب قرار گیرد.