بازسازی تغییرات شبکه هیدروگرافی پیرامون دماوند براساس داده های مورفومتری و رسوب شناسی

یکی از عوامل زمین ساختی که نقش قابل توجهی در شکل زایی دارد، آتشفشان ها و مواد مذاب ناشی از آن ها است. فوران های آتشفشانی باعث دگرشکلی مورفولوژی و ایجاد ساختمان لندفرمی جدید می شود. آتشفشان دماوند با فوران های متوالی خود، طی کواترنری تغییرات قابل توجهی در پیرامون خود ایجاد نموده است. در این پژوهش، نقش گدازه های دماوند در تغییر مسیر رودخانه ها مورد بررسی قرار گرفته است. برای دستیابی به این هدف، روش تحلیلی و بازسازی زمانی تغییرات به کار گرفته شده اند. تکنیک کار بر مقایسه مورفومتری رودخانه ها و دامنه های مشرف به دره ها به سه روش مقایسه ارتفاع و ضخامت رسوبات آبرفتی، تعیین حدود گسترش رسوبات رودخانه ایی و دریاچه ایی و بازیابی آخرین حد ارتفاعی گدازه های مشرف به دره ها استوار است. رودخانه هراز به طور متوسط 4 کیلومتر، رودخانه دلیچای 3 کیلومتر و رودخانه لار 2 کیلومتر بر اثر گدازه های دماوند به مرور و طی فوران های متوالی تغییر مسیر داده اند. مسیر رودخانه ها عمدتا پس از شکل گیری دریاچه ها بر اثر انسداد دره ها و شکسته شدن سد ایجاد شده اند. قابل ذکر است که سطح اساس رودخانه های مذکور حدود 100 متر بالا آمده است.