ارزیابی برنامه های ملی توسعه و اسناد فرادست از منظر عدالت محیط زیستی با تاکید بر تکنولوژی سبز (مورد پژوهی: کلانشهر تهران)

این پژوهش به دنبال ارزیابی برنامه ها و طرح های توسعه از منظر عدالت محیط زیستی با تاکید بر تکنولوژی سبز می باشد. بررسی وضع سیاستگذاری های محیط زیستی در برنامه های توسعه و اسناد فرادست شهری گویای این مهم است که متاسفانه نه تنها در اجرای برنامه ها عامل محیط زیست مدنظر کارگزاران شهری قرار نگرفته بلکه با بی توجهی به قوانین و مقررات در طرح های توسعه شهری و طرح های اقتصادی در بستر شهر، مشکلات عدیده محیط زیستی برای کلان شهر تهران ایجاد نموده است. از این رو یکی از راهکارهای پاسخگویی به این چالش ها توجه به مباحث عدالت محیط زیستی و به طور ویژه، تکنولوژی سبز است. پژوهش حاضر که یک پژوهش اسنادی با رویکرد تفسیری است. به دنبال واکاری مفاهیم عدالت محیط زیست در اسناد فرادست توسعه و شهری است. روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و تحلیل براساس نظر کارشناسان صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که توجه به عدالت محیط زیستی از برنامه چهارم توسعه به بعد در بتن برنامه ها قرار گرفته است اما در عمل مورد بی توجهی قرار گرفته است. در اسناد فرادست شهری نیز ریوس کلی عدالت محیط زیست مطرح اما در اجرا همانند اسناد توسعه بوده است. همچنین نظر کارشناسان مهم ترین مانع سیاست گذاری عدالت محیط زیست شامل تعارض منافع و عدم توجه به توسعه فضای سبز و امکانات و تکنولوژی متناسب جهت سیاست گذاری عدالت محیط زیستی بوده است. افزون بر آن مهم ترین مولفه های موثر جهت دستیابی به عدالت محیط زیست در کلانشهر تهران شامل مولفه های اقتصادی(سرمایه گذاری و مالکیت خودرو)، اجتماعی(مشارکت آگاهانه و تصمیم سازی) و محیط زیستی(منابع تجدیدپذیر و توجه به تکنولوژی سبز) است.