بررسی آسیب شناسی بافتی طحال ماهی سنگسر معمولی (Pomadasys kaakan Cuvier, 1830) و سرخو معمولی (Lutjanus johnii Bloch, 1792) دریای عمان

هدف از مطالعه حاضر بررسی آسیب شناسی بافتی طحال به عنوان نشانگر زیستی برای ارزیابی سلامت ماهیان سنگسر معمولی (Pomadasys kaakan) و سرخو معمولی (Lutjanus johnii) در دریای عمان بود. در این تحقیق، 9 قطعه ماهی سنگسر معمولی  با میانگین طول کل 35/4 ± 5/35 سانتیمتر و میانگین وزن کل 5/58 ± 6/512 گرم و 9 قطعه ماهی سرخو معمولی با میانگین طول کل 41/3 ± 5/22  سانتیمتر و میانگین وزن کل 22 ± 6/205 گرم از ایستگاه های رمین، هفت تیر و کنارک با استفاده از تور گوشگیر صید گردید. به منظور مشاهده شدت ضایعات بافتی، بافت طحال ماهیان جدا و در محلول بوین تثبیت گردید. نمونه های بافت برای مطالعات بافت شناسی مطابق با روش استاندارد بافت شناسی، آبگیری، شفاف سازی و پارافینه شد و سپس با دستگاه میکروتوم از بافت ها مقاطع عرضی با ضخامت پنج میکرون تهیه گردید و پس از رنگ آمیزی به روش هماتوکسیلین-ایوزین، به وسیله میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین عکاسی دیجیتال مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده در بافت طحال ضایعاتی از قبیل افزایش تجمع ملانوماکروفاژها، اتساع رگ خونی، واکویله شدن، نکروز، تراکم سلولها، اتساع پالپ سفید و پلاسماسل را نشان داد. کمترین ضایعات در بافت طحال ماهی سنگسر معمولی در ایستگاه رمین و در طحال ماهی سرخو معمولی در ایستگاه کنارک مشاهده شد. از سوی دیگر، بیشترین ضایعات در طحال هر دو گونه ماهی در ایستگاه هفت تیر ثبت گردید که دلیل آن می‎تواند بسته بودن محیط ایستگاه مذکور و نزدیکی با دو اسکله شهید کلانتری و شهیدبهشتی و تردد زیاد شناورها و ایجاد آلودگی ناشی از آن ها باشد.