تدوین برنامه آموزشی حل مسئله گروهی با رویکرد هنر و ارزیابی اثربخشی آن بر نگرش اجتماعی و نشاط معنوی در نوجوانان تیزهوش

در این پژوهش ابتدا برنامه آموزشی حل مسئله گروهی با رویکرد هنر طراحی و روایی آن توسط متخصصین مورد تایید قرار گرفت. سپس با استفاده از طرح پژوهش شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری به ارزیابی اثربخشی برنامه در گروه نمونه پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان نوجوان دختر 15 تا 18 سال تیزهوش شهر تهران بود. با استفاده از نمونه گیری در دسترس به صورت هدفمند بعد از اجرای مقیاس هوش استفورد- بینه نسخه پنجم، 30 دانش آموزان با بهره هوشی بالاتر از 120 به عنوان گروه نمونه انتخاب شده و یه صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. سپس برنامه آموزشی تدوین شده طی 14 جلسه 90 دقیقه ای به صورت سه بار در هفته در گروه آزمایش برگزار شد. گروه کنترل برنامه ای دریافت نکرد. بعد از اتمام دوره پس آزمون در هر دو گروه به اجرا درآمد. سپس بعد از یک ماه و نیم پیگیری انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسش نامه نگرش اجتماعی (افروز، 1393) و مقیاس نشاط معنوی (افروز، 1395) بودند. تحلیل یافته های پژوهش حاضر بعد از تحلیل داده ها با استفاده از مدل های آماری تحلیل کواریانس و اندازه گیری مکرر نشان داد که برنامه آموزشی حل مسئله گروهی با رویکرد هنر بر نگرش اجتماعی (01/0< P، اندازه اثر 46/0) و نشاط معنوی (01/0< P، اندازه اثر 5/0) نوجوانان تیزهوش موثر بوده است. اثربخشی آموزش حل مسئله گروهی با رویکرد هنر بر نگرش اجتماعی و نشاط معنوی نوجوانان تیزهوش پس از یک ماه و نیم نیز پایدار بوده است.