دلبستگی والد-کودک در ناشنوایان خردسال: مطالعه ای مقایسه ای

پژوهش حاضر با هدف بررسی دلبستگی والد-کودک در ناشنوایان خردسالان در مقایسه با همتایان شنوا انجام شد.

روش مطالعه توصیفی و پس رویدادی بود. جامعه پژوهش را تمامی خردسالان ناشنوای عمیق 24-10 ماهه تشکیل می دادند که درشش ماهه دوم سال 1397 به مرکز کاشت حلزون شنوایی ایران مراجعه کرده و در لیست انتظار نوبت عمل کاشت حلزون شنوایی قرار داشتند. با روش نمونه گیری تصادفی 37 خردسال ناشنوای عمیق با میانگین سنی 24/13 انتخاب و با 30 خردسال شنوا با میانگین سنی16/11ماهه به لحاظ دلبستگی والد -کودک مقایسه شدند. مقیاس دلبستگی پس از تولد کاندون و کورکیندال (MPAS) توسط مادران هر دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده ها در نسخه 22 نرم افزار SPSS با روش تحلیل واریانس چند متغیره و تی مستقل صورت گرفت.

نتایج حاکی از عدم تفاوت معنادار در دلبستگی کلی و خرده مقیاس های کیفیت دلبستگی، نبود خصومت و رضایت از تعامل در گروه شنوا و ناشنوا بود (001/0<P).

به نظر می رسد صرف وجود ناشنوایی در فرزند منجر به کاهش دلبستگی مادر با وی نمی شود. عواملی مانند سن تشخیص و مداخله ناشنوایی، میزان حساسیت و پاسخگویی والدین و حمایت های اجتماعی در راستای تسهیل پذیرش ناشنوایی در کیفیت دلبستگی والد کودک موثر است.