اثرات ضد آپوپتوزی و آنتی اکسیدانی تمرین مقاومتی با بربرین کلراید بر سمیت سلول های قلبی ناشی از دیازینون در موش صحرایی

افزایش استفاده از آفت کش ها یکی از خطرات تهدید کننده سلامتی می باشد. فعالیت های بدنی و گیاهان دارویی به عنوان یک راهکار سودمند برای کاهش اثرات این مواد توصیه شده اند.

هدف از اجرای این مطالعه، بررسی اثر تمرین مقاومتی و بربرین کلراید بر نشانگران آپوپتوز و فشار اکسیداتیو بافت قلب رت های مسموم شده با دیازینون بود.

در این مطالعه 80 سر رت نر به صورت تصادفی به هشت گروه ده تایی شامل کنترل سالم، شم، دیازینون، دیازینون تمرین مقاومتی، دیازینون 5/2 میلی گرم بربرین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن، دیازینون 15 میلی گرم بربرین به ازای هرکیلوگرم وزن بدن، دیازینون تمرین مقاومتی 5/2 میلی گرم بربرین به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و دیازینون تمرین مقاومتی 15 میلی گرم بربرین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تقسیم شدند. طی چهار هفته هر گروه دیازینون و بربرین کلرایدرا دریافت نموده و هفته ای سه جلسه تمرین مقاومتی انجام دادند.

در بافت قلب موش های صحرایی مسموم با دیازینون، تمرین مقاومتی اثر معنی داری در کاهش غلظت افزایش یافته MDA، کاسپاز 3، 8-OHDG و GSH اثر معنی داری (05/0 ≤ P) داشت. 15 میلی گرم بر کیلوگرم مصرف بربرین موجب کاهش معنی دار غلظت ROS، MDA، 8-OHDG و کاسپاز 3 شد، اما غلظت GSH را افزایش داد (05/0 ≤ P) 5/2 میلی گرم در کیلوگرم مصرف بربرین تاثیر معنی داری (05/0≤  P) در کاهش 8-OHDG داشت. همچنین، 15 میلی گرم بربرین کلراید به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در مقایسه با 5/2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن اثر بیشتری در کاهش 8-OHDG داشت.

به نظر می رسد مصرف بربرین همراه با تمرین مقاومتی دارای اثرات محافظتی در برابر استرس اکسیداتیو و مرگ سلولی در بافت قلب موش های مسموم با دیازینون دارد.