اثر عصاره گل های گیاهLilium candidum L. بر بهبود زخم در مدل زخم سوختگی در موش صحرایی

گیاهان دارویی برای درمان انواع مختلف زخم مفید هستند.

این مطالعه با هدف ارزیابی پتانسیل بهبود زخم سوختگی توسط عصاره هیدروالکلی گل های Lilium candidum L. در موش صحرایی انجام شد.

ظرفیت آنتی اکسیدانی عصاره به روش DPPH، توتال فلاونویید و محتوای فنلی عصاره مورد بررسی قرار گرفتند. پس از القای زخم سوختگی، موشها به 5 گروه تقسیم شدند: کرم سولفادیازین نقره 1 درصد (استاندارد مرجع)، اوسرین (کنترل)، و عصاره گیاه با دوزهای 5، 10 و 20 درصد که پماد آنها بر پایه اوسرین تهیه شد. میزان انقباض و درصد ترمیم زخم تا روز چهاردهم اندازه گیری شد و تغییرات بافت شناسی مورد بررسی قرار گرفتند.

فعالیت آنتی اکسیدانی بالای عصاره توسط تست DPPH نشان داده شد. توتال فنل عصاره 157 میلی گرم معادل اسید گالیک/گرم بود. در حالی که توتال فلاونویید عصاره خشک معادل 4/32 میلی گرم کورستین/ گرم اندازه گیری شد. میانگین سطح زخم در سه گروه موش تحت تیمار با عصاره نسبت به شاهد تفاوت معنی داری داشت. اگرچه، پماد حاوی 20 درصد عصاره بالاترین میزان بهبود زخم در مقایسه با دیگر گروه های درمانی، حتی بهتر از سولفادیازین نقره نشان داد. نتایج بافت شناسی، فعالیت ترمیم زخم و بافت توسط عصاره را تایید نمود، به ویژه برای پماد حاوی 20 درصد عصاره.

با توجه به محتوای بالای ترکیبات فنولیک و فلاونوییدها در عصاره، به علاوه خاصیت آنتی اکسیدانی بالای گل های لیلیوم که موجب کاهش چشمگیر سطح زخم سوختگی شده است، پیشنهاد می شود که پماد حاوی این عصاره می تواند زخم های سوختگی را درمان کرده و روند بهبودی را تسریع نماید.