تبیین رضایت و موافقت در درمان کودکان از منظر فقه، قانون و اخلاق پزشکی
حرفه مندان سلامت، وظیفه اخلاقی و قانونی دستیابی به بالاترین سطح حفاظت از ایمنی و سلامتی کودکان در مداخلات درمانی را بر عهده دارند. کودکان برحسب سن، نوع بیماری و توانخواهی از ظرفیت های ذهنی و جسمی متفاوتی برخوردارند، اما نکته مهم، بررسی سن کودک از دیدگاه فقه، قانون و اخلاق است. از این رو چگونگی چارچوب قوانین ایران در خصوص اخذ رضایت از کودکان در انواع مداخلات غیر تهاجمی و تهاجمی و تعیین معیارهای قانونی موافقت و رضایت از کودک و اولیای قانونی وی در این نوشتار مورد بررسی قرار می گیرند.
این تحقیق بر اساس روش تحلیلی توصیفی و بر پایه اسناد و منابع معتبر کتابخانه ای است.
در شرایطی که ولی کودک مصالح وی را رعایت می کند، بهترین تصمیم گیرنده در خصوص فرآیندهای درمانی می باشد، ولی در مواردی که ولی قهری دارای رفتار پرخطر نسبت به طفل است و اجازه انجام اقدامات درمانی مورد نیاز کودک را نمی دهد، حرفه مندان سلامت برای کسب اذن و اجازه شروع مداخلات درمانی باید از طریق دادستانی کسب تکلیف کرده و درخواست مجوز نمایند.
رضایت و موافقت در کودکان، فرآیندی پیوسته و در موقعیت های درمانی، وابسته به توان و درک کودک از موقعیت مزبور است. در بسیاری از امور درمانی، سهیم کردن کودکان در تصمیم گیری، سبب همکاری آنان در فرآیند درمان می گردد. نظام نامه پیشنهادی در اخذ رضایت درمان کودکان در انواع مداخلات غیر تهاجمی و غیر جراحی و مداخلات تهاجمی و جراحی ارایه می گردد.
رضایت ، موافقت ، درمان ، کودکان ، فقه ، قانون مدنی ، اخالق پزشکی ، حقوق کودک
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.