چهره معشوق در غزلیات سعدی با توجه بر ضمایر شخصی مخاطب
ضمیر بعنوان یکی از طبقات واژگان دارای ویژگیهایی است که جایگاه خاصی در میان سایر انواع واژگان بدان میبخشد. در بافت معنایی یک متن، بکار بردن ضمایر و چگونگی و تعداد این بکارگیری بیان کننده نکات ضمنی مربوط به حوزه معنا و تحلیل ارتباطات حاکم بر متن است، و از آن رو که غزلیات سعدی شیرازی نماینده ناب پیوند زبان در ساحت ساخت و معناست، در این مقاله بر آن هستیم که تحلیلی از نوع بکارگیری «ضمایر شخصی مخاطب» و شیوه و منظور بکارگیری آن در گفتگو با معشوق _ مخاطب ارایه داده، و نیز به تقابل آن با «ضمیر متکلم» بعنوان دو سوی یک «گفتگو» بپردازیم.
ضمایر شخصی ، گفتمان ، غزلیات سعدی ، معشوق
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.