بررسی سبک شخصی روایی در رمانهای «بیوتن» رضا امیرخانی و «عمارت یعقوبیان» علاالاسوانی

روایت داستان، اساسی ترین رکن و اسکلت آن را تشکیل میدهد. روایت، شیوه یا فنی است که با آن داستان، توسط نویسنده نقل و روایت میشود. ساختار روایی در داستانها، تعیین کننده ارزش هنری داستان است و برای بررسی این معیار، لازم است تا سبک روایی داستانها به طور جداگانه یا تطبیقی بررسی شوند. در این مقاله، برمبنای سبک روایی، دو رمان اجتماعی معروف از دو نویسنده مشهور عرب و ایرانی، عمارت یعقوبیان، از علا الاسوانی و بیوتن، از رضاامیرخانی، بررسی می گردد.<-p>پس از بررسی و تحلیل دو رمان، مشخص شد که سبک شخصی روایی این دو نویسنده، تا حد زیادی به هم شباهت دارد. شگردهای سبکی ویژه اسوانی و امیرخانی در این دو رمان «تعلیق، زمان پریشی و حذف زمانی، مکث توصیفی، اتصال کوتاه و کانونی شدگی» هستند. از نتایج این پژوهش این است که هردو نویسنده در پردازش تعلیق داستانی، از نوعی تعلیق به نام پرش کوتاه جهت ایجاد علاقه در مخاطب، استفاده کرده اند و از منظر پردازش عنصر پیرنگ نیز شاهد نوعی سیستم کنشی هستیم. دو رمان از لحاظ ساختاری و محتوایی بسیار مشابه هستند و به خاطر بیان چرایی و روابط علی ومعلولی، دارای پیرنگ قوی میباشند. ساختار روایی زمان در هردو مدور، غیرخطی و فاقد نظم و توالی مناسب است که این امر منجر به زمان پریشی شده است. استفاده از خلاصه های زمانی نیز در هردو اثر باعث ایجاز و بسامد موجز شده است. اسوانی و امیرخانی، با شگرد کانون شدگی درونی، در کنار هر شخصیت ایستاده و با صدا و زبان وی، اهداف خویش را بیان نموده اند.