اثر تمرین هوازی و ویتامین D بر غلظت GPx وPAB بافت ریه رت های قرار گرفته در معرض آب اکسیژنه

تمرین جسمانی دارای اثرات مختلف بر دفاع آنتی اکسیدانی بوده که میزان اثر آن وابسته به شدت و مدت فعالیت می باشد، از طرف دیگر ویتامین D نیز دارای خواص آنتی اکسیدانی می باشد. با این وجود اثر همزمان این دو مداخله بر دفاع آنتی اکسیدانی به خوبی معلوم نیست. لذا، هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ترکیب تمرین هوازی و ویتامین D بر غلظت GPx و تعادل  PABبافت ریه رت های قرار گرفته در معرض آب اکسیژنه بود.

در این مطالعه تجربی، 30 سر رت نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 20±220 گرم و سن 10 -8 هفته بطور تصادفی به 5 گروه آب اکسیژنه (6=n)، آب اکسیژنه - ویتامین D (6=n)، آب اکسیژنه - تمرین هوازی (6=n)، آب اکسیژنه -تمرین هوازی و ویتامین D (6=n) و کنترل سالم (6=n) تقسیم شدند و به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته تحت پروتکل مداخله (القا استرس اکسیداتیو، تمرین هوازی و مصرف ویتامین D) قرار گرفتند. متغیرهای تحقیق به وسیله کیت های تخصصی و به روش الایزا در بافت ریه اندازه گیری شدند. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون های شپیرو ویلک، تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس دو طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.

نتایج نشان داد تعامل تمرین هوازی با ویتامین D موجب افزایش معنی دار غلظت GPx و کاهش معنی دار تعادل PAB شد (05/0<p).

به نظر می رسد، ترکیب تمرین هوازی و ویتامین D موجب بهبود فعالیت آنتی اکسیدان ها و کاهش استرس اکسیداتیو می گردد.