طراحی مدل گزینش مبتنی بر صلاحیت های عمومی برای نظام اداری ایران: با رویکرد گراندد تئوری؛ مطالعه موردی سازمان بیمه سلامت ایران

گزینش نیروی انسانی برای انجام مشاغل در سازمان ها یکی از حیاتی ترین و بنیادی ترین وظایف سازمان است که اثر مستقیم روی موفقیت یا شکست سازمان دارد. با توجه به چالش های جدیدی که در اجرای گزینش نیروی انسانی در سازمان های دولتی پیش آمده است، بازطراحی مدل گزینش مبتنی بر صلاحیت های عمومی  و تخصصی برای نظام اداری ایران گریز ناپذیر است.

این پژوهش دارای رویکرد کیفی بوده و از روش نظریه داده بنیاد به عنوان روش تحقیق استفاده شده است، روش گردآوری داده ها، مطالعه اسناد بالا دستی و مصاحبه های باز با 15 نفر از نخبگان آگاه به موضوع است. روایی این پژوهش توسط مصاحبه شوندگان و سپس اساتید متخصص مورد تایید قرار گرفت. پایایی نیز با استفاده از روش های باز آزمون پژوهش و باز آزمون روش انجام کار، محاسبه گردید که به ترتیب 66 % و 86 % حاصل گردید. برای تحلیل محتوا از روش مقایسه مداوم و کدگذاری سه مرحله ای (باز، محوری و انتخابی) استفاده شده است. از تحلیل عاملی تاییدی برای تایید مدل عمومی و از مدل بویاتزیس برای تعیین الزامات تخصصی بهره گرفته شد.

مدل گزینش مبتنی بر صلاحیت های عمومی شامل مولفه های استفاده از ابزار نوین و کارآمد در بررسی صلاحیت ها، تغییر قوانین، آیین نامه ها و دستورالعمل های مورد استفاده در گزینش، اصلاح ساختار گزینش و ادغام در منابع انسانی، بهره گیری از مولفه های فردی، اجتماعی و اداری در کنار ابعاد اعتقادی و اخلاقی و سیاسی در بررسی صلاحیت ها و انتخاب نیروی انسانی شایسته و متخصص با تطبیق شغل و شاغل باشد. در شناسایی صلاحیت های تخصصی نیاز به استفاده از مدل یا مدل های موثر و دقیق است.

گزینش نیروی انسانی در دستگاه های اداری کشور، نیازمند بازتگری در دیدگاه ها و رویکردها و شیوه ها و ابزارهای تعیین صلاحیت عمومی و تخصصی است. استفاده از مدل صلاحیت تخصصی هم در گزینش بدو استخدام و هم در انتخاب ها و جابجایی های حین استخدام اکیدا توصیه می شود.