بررسی علل کم کاری مادرزادی تیروئید گذرا در تهران و دماوند

میزان بروز هیپوتیروییدی دایمی و گذرای نوزادان در تهران قبلا گزارش شده است. در این مقاله علل بروز هیپوتیروئیدی گذرا مورد ارزیابی قرار می گیرد.
از اسفند 1376 تا شهریور 1381 نمونه های خون خشک شده بندناف نوزادان در تهران و دماوند گرداوری و موارد با (two-site IRMA) TSH ≥20 mU/L فراخوان شدند. TSH >10 mU/L و T4 <6.5 μg/dL سرم در 7-14 روزگی یا پس از آن هیپوتیرئیدی محسوب گردید. سابقه مصرف بتادین، داروهای موثر بر تیروئید و گواتروژن ها در مادران در دوران پری ناتال بررسی شد. مقادیر اتوآنتی بادی های رسپتور (TRAb) TSH سرم و ید ادرار نوزادان هیپوتیرویید و مادرانشان اندازه گیری گردید. هیپوتیروییدی گذرا در کودکان با تیرویید بجا با قطع لووتیروکسین به مدت 4 هفته در سن2-3 سالگی و مقادیر طبیعی TSH و T4 سرم تشخیص داده شد.
از 35067 نوزاد، (%1.06) 373 فراخوان، 1) 35 در 1002 تولد(هیپوتیروییدی و 1) 6 در هر 5845 تولد(هیپوتیروئیدی گذرا شناسایی شد. میانه (محدوده) ید ادرار نوزادان هیپوتیرویید (n=26) و مادرانشان (n=25) به ترتیب (70-500) 363 μg/L و (72-410) 200 بود. در مادران نوزادان با هیپوتیروییدی گذرا، سابقه مصرف داروهای موثر بر تیرویید و گواتروژن ها به ترتیب منفی و جزیی بود و همگی در دوران پری ناتال در معرض بتادین قرار گرفته بودند. مقادیر TRAb در مادران و نوزادان طبیعی بود. ید اضافی (400-500 μg/L) در سه نوزاد شناسایی شد.
مصرف بتادین در دوران پری ناتال می تواند با هیپوتیروئیدی گذرا همراه باشد و می باید از استفاده بی دلیل آن خودداری نمود.