بررسی تغییرات سدیم، پتاسیم، قند و گازهای خون در بیماران دیابتی دچار کتواسیدوز در 8 ساعت اول درمان

ادم مغز یک عارضه شناخته شده درمان کتواسیدوز خصوصا در کودکان با پیش آگهی بسیار بد است که از عوامل مساعد کننده آن کاهش سریع اسمولالیتی و عدم افزایش سدیم سرم در زمان درمان است. این مطالعه با هدف بررسی تغییرات سدیم، پتاسیم، قند، pH و بی کربنات سرم در بیماران دچار کتواسیدوز در 8 ساعت اول درمان انجام شد.
83 بیمار دیابتی نوع 1 53) دختر و 30 پسر(زیر 20 سال در حین حمله کتواسیدوز مورد بررسی قرار گرفتند. میزان سدیم، پتاسیم، قند، pH و بی کربنات سرم در بدو ورود بیماران و در 8 ساعت اول درمان ساعت به ساعت اندازه گیری شد. در همه بیماران از رژیم درمانی نرمال سالین و انفوزیون انسولین کریستال جهت درمان اولیه استفاده شد.
از 83 بیمار مورد مطالعه %63.9 دختر و %36.1 پسر بودند. میانگین سنی بیماران در زمان وقوع کتواسیدوز 11.67 ±5.37 سال و در زمان شروع دیابت 10.38± 5.16 سال بود. شرح حال حمله قبلی کتواسیدوز در %12 کل بیماران وجود داشت و در %37.3 موارد کتواسیدوز اولین تظاهر دیابت بود. طی 8 ساعت اول درمان پتاسیم و گلوکز به ترتیب 0.83 میلی اکی والان در لیتر و 316.23 میلی گرم در دسی لیتر کاهش، سدیم و بی کربنات به ترتیب 7.79 و 4.75 میلی اکی والان در لیتر و pH %16 افزایش نشان دادند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشانگر تغییرات قابل پیش بینی در قند، الکترولیت ها و گازهای خون در 8 ساعت اول درمان بود و با توجه به اینکه در تمامی بیماران از ساعت اول درمان تا رسیدن گلوکز به 300 میلی گرم در دسی لیتر از سرم نمکی (نرمال سالین) استفاده شد و هیچ یک از بیماران دچار عوارض وخیم درمان خصوصا ادم مغزی نشدند، به نظر می رسد که در ساعات اولیه درمان کتواسیدوز سرم، نرمال سالین انتخاب مناسبی برای مایع درمانی بیماران باشد.