مقایسه ی روند بالینی روش جااندازی باز با و بدون استئوتومی سالتر در درمان بیماران مبتلا به دیسپلازی تکاملی مفصل هیپ
دیسپلازی تکاملی مفصل هیپ (Developmental dysplasia of hip یا DDH)، طیف گسترده ای از اختلالات ناشی از تکامل غیر طبیعی هیپ را شامل می شود که می تواند از دوران نوزادی و یا شیرخوارگی آشکار شود. در برخی از مطالعات، شانس دررفتگی هیپ در مواردی که استیوتومی انجام نمی شود، بیشتر گزارش شده است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی روند بالینی دو روش جااندازی باز با و بدون استیوتومی سالتر در درمان این بیماران انجام شد.
در یک مطالعه ی هم گروهی آینده نگر، 48 بیمار زیر 3 سال مبتلا به دیسپلازی تکاملی مفصل هیپ تحت عمل جراحی جااندازی باز بدون و با استیوتومی سالتر (24 = n در هر گروه)، از نظر وضعیت بهبودی و عوارض عمل 12 ماه بعد از عمل بررسی و مقایسه شدند.
در گروه جااندازی باز 100 درصد و در گروه سالتر 9/90 درصد پایداری مفصل هیپ داشتند (13/0 = P). نکروز آواسکولار سر فمور در گروه جااندازی باز بدون و با استیوتومی سالتر به ترتیب 1 مورد (2/4 درصد) و 2 مورد (0/9 درصد) بود (49/0 = P). در گروه تحت درمان جااندازی باز، 8/95 درصد و در گروه سالتر 9/90 درصد بهبود وضعیت اوسیفیکیشن سر فمور مشاهده شد (49/0 = P).
یافته های مطالعه ی حاضر نشان داد هر دو روش جااندازی باز با و بدون استیوتومی سالتر با اثرات مطلوب درمانی و شیوع پایین عوارض بعد از عمل همراه می باشد و توصیه به تاخیر درمان جهت انجام استیوتومی نمی شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.