بررسی مکانیزم شکست هیدرولیکی در هسته سدهای خاکی (مطالعه موردی: سد تاج امیر نورآباد)

وقوع شکست هیدرولیکی یکی از مهمترین مسایل ژیوتکنیکی در هسته رسی سدهای خاکی است. افزایش بیش از حد فشار آب حفره ای در اولین دوره آبگیری و در شرایط تراوش پایدار موجب کاهش شدید تنش موثر و در نتیجه کاهش مقاومت برشی مصالح هسته سدهای خاکی می شود که این امر می تواند باعث غلبه فشار آب بر تنش موثر شده و زمینه ساز ترک هیدرولیکی گردد. در این پژوهش به بررسی  شکست هیدرولیکی سد تاج امیر در شرایط بارگذاری استاتیکی در مرحله پایان ساخت و تراوش پایدار توسط نرم افزار پلکسیس با مدل رفتاری موهر کولمب پرداخته شده است. تحلیل ها نشان می دهد که مقادیر فشار آب حفره ای (Ru) و تنش-کرنش درحد قابل قبول بوده است و مشکلی ازنظر پایداری برای سد ایجاد نمی شود. همچنین مقدار قوس زدگی بحرانی برابر 53/0 (47%) که در یک سوم ارتفاع هسته از کف فونداسیون رخ داده، درحد متعارف است و گسیختگی هیدرولیکی حتی با وجود به وقوع پیوستن پدیده قوس زدگی در حد بحرانی در هسته سد، اتفاق نخواهد افتاد.