روش شناسی گفت و گوی ادیان در قرآن و سنت

پژوهش حاضر در راستای اخذ شیوه های مقبول گفت وگو از قرآن، سیره نبوی و ایمه معصومین (ع) در گفت وگوی موثر و سازنده با پیروان سایر ادیان و رسیدن به یک همزیستی مسالمت آمیز با آنهاست.در این پژوهش روش قرآن در تعامل دینی در دو بخش روش گفت وگو و تعامل با پیروان سایر ادیان مطرح می شود که گفت وگو بر محور مشترکات، مجادله احسن، رعایت عدالت، احترام به پیمان ها و قراردادها، احسان و تالیف قلوب از جمله این روش هاست. سپس شیوه های گفت وگو در سیره نبوی و ایمه معصومین (ع) در مواجهه با پیروان سایر ادیان بررسی می شود. پیامبر اکرم (ص) گفت وگو، بحث، مناظره، نامه و پیمان های بسیاری با غیر مسلمانان داشت و اهتمام آن بزرگوار به رابطه دوستانه و مسالمت آمیز با دیگر ادیان نشان می دهد که آن حضرت همواره از جنگ، خون ریزی و منازعه های بی مورد گریزان بوده و منطق گفت وگو را بر هر امر دیگری مقدم می دانست. سیره ایمه اطهار (ع) نیز بر منطق گفت وگو مبتنی بود. گفت وگو با پیروان ادیان و مذاهب گوناگون، داشتن سعه صدر و تحمل شنیدن دیدگاه های مخالف و احترام به حقوق اقلیت ها از ویژگی های بارز امامان معصوم (ع) بود. همچنین موارد بسیار زیاد گفت وگو و مناظره با رهبران دیگر ادیان بهترین دلیل بر اهمیت و جایگاه گفت وگو در سیره ایشان است.