تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 در بافت عضله قلب موش های صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع 2

مسیر FOXO3a / Beclin-1 از مسیرهای مهم در مرگ سلول است و می تواند در بیماران دیابتی که مستعد کاردیومیوپاتی دیابتی هستند دچار اختلال شود.

هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 در بافت عضله قلب موش های صحرایی نر نژاد اسپراگوداولی مبتلا به دیابت نوع 2 بود.

در این مطالعه تجربی، 12 سر موش صحرایی نر دوماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزنی 20±270 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القای استرپتوزوتوسین و نیکوتین آمید به روش تصادفی به 2 گروه، مداخله و شاهد (هر گروه شش سر) تقسیم شدند. گروه مداخله چهار روز در هفته به مدت هشت هفته به تمرین استقامتی مطابق با برنامه تمرینی (هر جلسه 42 دقیقه، سرعت بین 10 تا 30 متر بر دقیقه) پرداختند؛ در حالی که گروه شاهد هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. همچنین موش های صحرایی هیچ گونه درمانی با انسولین را در طول دوره پژوهش نداشتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. 

تغییر معنی داری در محتوای پروتئین های (FOXO3a 12/0=P) و (Beclin-1 34/0=P) در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد مشاهده نشد.

نتایج نشان دادند که تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین های FOXO3a و Beclin-1 تاثیری ندارد. بنابراین، به نظر می رسد که تمرین استقامتی نمی تواند بر اتوفاژی در عضله قلب آزمودنی های مبتلا به دیابت نوع 2 تاثیری داشته باشد.