مقایسه بروز گلودرد و تغییرات همودینامیک در مدیریت راه هوایی به وسیله لارنگوسکوپ مکینتاش، گلایدوسکوپ و ماسک حنجره ای

مطالعات نشان داده اند که گلودرد پس از عمل، شایع ترین عارضه لوله گذاری تراشه است، با این حال بروز واقعی و درجه آن به خوبی مستند نشده است. 

این مطالعه با هدف ارزیابی و مقایسه بروز گلودرد و عوارض همودینامیکی در مدیریت راه هوایی به وسیله لارنگوسکوپی با تیغه مکینتاش، گلایدوسکوپ و ماسک حنجره ای در جراحی الکتیو انجام شد.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی 90 بیمار کاندیدای عمل جراحی الکتیو در بیمارستان شهید رجایی قزوین انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه لوله گذاری تراشه با تیغه مکینتاش، گلایدوسکوپ و ماسک حنجره ای تقسیم شدند. بروز گلودرد، عوارض همودینامیکی، زمان لوله گذاری و میزان تلاش در سه روش مورد مقایسه قرار گرفتند و توسط روش های آماری مناسب (آزمون های آنووا، تی مستقل و مربع کای) تحلیل شدند.

بروز گلودرد در گروه مکینتاش در مقایسه با دو گروه دیگر به طور معنی داری بیشتر بود (0/05>P). مدت زمان لارنگوسکوپی در گروه مکینتاش در مقایسه با گروه گلایدوسکوپ به طور معنی داری بیشتر بود (2/4±8/2 در مقابل 1/7±6/8، 0/05=P). از نظر متغیرهای همودینامیکی تنها ضربان قلب در روش راه هوایی با ماسک حنجره ای در دقیقه سوم نسبت به دو روش دیگر به طور معنی داری کمتر بود (P=0/02).

بروز گلودرد در روش مکینتاش بیشتر و تغییرات همودینامیک در روش برقراری راه هوایی با ماسک حنجره ای کمتر بود. به نظر می رسد شاید ماسک حنجره ای روشی ارجح در افراد مسن یا بیماران قلبی عروقی باشد. برای تایید نتایج مذکور نیاز به مطالعات بیشتری در این زمینه است.