بررسی مقایسه ای تاثیر پماد آلوئه ورا و نیتروگلیسرین بر میزان بروز و شدت فلبیت ناشی از کاتتر وریدهای محیطی

در کنار پیشرفت های مدرن پزشکی، درمان داخل وریدی به بخش ضروری مراقبت از بیمار تبدیل شده است. درمان وریدی مانند هر روش تهاجمی دیگر دارای عوارض جانبی است. فلبیت شایع ترین و عفونت خطرناک ترین عارضه می باشند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر پماد آلویه ورا و نیتروگلیسرین بر میزان بروز و شدت فلبیت ناشی از کاتتر وریدهای محیطی بود.

این مطالعه یک کارآزمایی بالینی یک سو کور تصادفی سازی شده بود که بر روی 150 بیمار بستری در بخش های داخلی بیمارستان کوثر سنندج در سال 1397 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به سه گروه «نیتروگلیسرین»؛ «آلویه ورا» و «کنترل» تقسیم شدند. ابزار گردآوری داده ها مقیاس درجه بندی فلبیت بود. پس از انجام رگ گیری پماد در قسمت بالاتر از کاتتر استعمال و با پوشش استریل پوشیده شد. بیماران در فاصله زمانی هر 12 ساعت تا 48 ساعت بعد از رگ گیری مورد ارزیابی قرار گرفتند و بروز و شدت فلبیت طی 48 ساعت بررسی شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های کوکران، مجذور کای، تحلیل واریانس یک طرفه با تست تعقیبی توکی و آزمون اندازه گیری مجدد استفاده شد. داده ها با استفاده از نسخه 12 نرم افزار STATA مورد تحلیل قرار گرفتند و سطح معنی داری 05/0 درنظر گرفته شد.

سه گروه از لحاظ کاهش شدت فلبیت در 12 ساعت اول (0/005>P) ،24 ساعت (0/005>P)، 36 ساعت (0/001>P) و 48 ساعت بعد از کاتترگذاری (0/001 >P) تفاوت معنی داری داشتند. این میزان کاهش فلبیت در گروه آلویه ورا از گروه نیتروگلیسرین بیشتر بود.

 بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود جهت کاهش فلبیت از پماد نیتروگلیسرین و پماد آلویه ورا استفاده شود هر چند استعمال پماد آلویه ورا در کاهش فلبیت موثرتر است.