رابطه حس تعلق به مکان و مشارکت در ارتقای سرمایه اجتماعی سکونتگاه های غیر رسمی (مطالعه موردی: ترک محله شهر ساری)

سرمایه اجتماعی یکی از موضوعاتی است که ایجاد، حفظ و غنا بخشی به آن از اهداف اصلی توسعه شهری پایدار به شمار می رود. احساس تعلق به مکان در ساکنین هر محله منجر به شکل گیری هویت مکانی می شود که این حس تعلق بر مشارکت مردمی و سرمایه اجتماعی تاثیر می گذارد، که تحلیل این فرآیند هدف این مقاله است. در این تحقیق، بر اساس فرمول کوکران، نمونه ای 371 نفری از ساکنین سکونتگاه غیر رسمی ترک محله شهر ساری که درگیر مشکلات اجتماعی هستند به عنوان نمونه انتخاب شدند و هر یک از متغیرهای تحقیق، که عبارت از حس تعلق مکانی، مشارکت مردمی و سرمایه اجتماعی است با استفاده از روش همبستگی مورد بررسی قرار گرفت و سپس با استفاده از مدل های معادلات ساختاری، دو مدل از چگونگی روابط متفاوت میان متغیرها تهیه شد. که نتایج آنها نشان می دهد؛ مدل تاثیرگذاری حس تعلق مکانی در افزایش سرمایه های اجتماعی از طریق متغیر واسطه ای مشارکت مردمی بهتر از بقیه این روابط را تبیین می کند، به عبارت دیگر در یک رابطه علی غیر مستقیم، تقویت حس تعلق مکانی باعث افزایش مشارکت و افزایش سرمایه اجتماعی می شود.