سنجش سرزندگی صوتی در فضاهای همگانی شهر (موردپژوهی: شیراز، دروازه اصفهان)

 هدف این پژوهش اندازه گیری کیفیت ادراکی صوت در فضای موردپژوهی دروازه اصفهان شیراز را در دو بعد عینی و ذهنی است.

روش پژوهش در تحلیل عینی، استفاده از نرم افزار تخصصی تحلیل صوتی و سنجش پنج مولفه صوتی شامل تراز شدت صوت، متغیر سنجش میزان صوت در پیش زمینه و میان زمینه ای فضاهای شهری، سنجش صوت های پس زمینه ای و شاخص عبور صداست. تحلیل بعد ذهنی، به صورت برداشت میدانی و مصاحبه مستقیم با افراد حاضر در فضا در طی روز و در سه بازه زمانی صبح، ظهر و بعدازظهر صورت گرفته است. در فرآیند مصاحبه از مصاحبه شوندگان خواسته شده تا به سه مولفه صوتی اطلاعات صوت، زمینه درک صوت و درجه شنیداری صوت پاسخ دهند. همزمان با مصاحبه، محتوای صوتی فضای موردپژوهی ثبت شده است.

نتایج تحلیل ها در بعد عینی نشان دهنده عدم شفافیت صوتی فضا در مولفه های سنجش صداهای میان زمینه ای و پس زمینه ای است. با وجودی که درجه شنیداری صوت در هر سه بازه زمانی، در حالت عادی قراردارد؛ اما در برخی موارد، تراز شدت صوت، نامطلوب است. شاخص عبور مستقیم صدا، در شرایط عادی قراردارد. در بعد ذهنی، محتواهای صوتی متفاوتی در مدت سه بازه زمانی شنیده شده است. صبح، مصاحبه شوندگان، صدای گاری، حرکت موتورسیکلت و راه رفتن و گفتگو را تشخیص داده اند. در ظهر، علاوه بر محتواهای صوتی ذکرشده، صدای موسیقی نیز شنیده شده است. در بعدازظهر، حرکت موتورسیکلت، خودرو و گفتگوی افراد، اصلی ترین محتوای صوتی فضا بوده اند.

برهم نهاد تحلیل های عینی و ذهنی، زیرمحدوده های فضای موردپژوهی که در کیفیت ادراکی صوت با مشکل مواجه اند را مشخص کرده است. در جمع بست، راهکارهای مکان مبنای طراحی شهری برای بهبود کیفیت ادراکی صوت در زیرمحدوده های دارای مشکل، ارایه شده است.