رابطه شادکامی و سلامت روان با سرمایه اجتماعی در کارکنان حوزه سلامت

سلامت روان، شادکامی و سرمایه اجتماعی از عوامل مهم عملکرد مطلوب، کارآفرینی، کاهش اضطراب و افسردگی و افزایش همکاری، توافق، صمیمیت، اعتماد و رضایت شغلی هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه شادکامی و سلامت روان با سرمایه اجتماعی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1398 روی 200 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه های سلامت عمومی GHQ-28، شادکامی اکسفورد و سرمایه اجتماعی بودند. داده ها در نرم افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون های T مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحلیل شدند.

میانگین سنی شرکت کنندگان در مطالعه 8.18±40.40 سال بود. شادکامی 57.5% کارکنان در سطح متوسط بود، 54.5% سلامت روان نامطلوبی داشتند و 60.5% نیز سرمایه اجتماعی بالایی را گزارش نمودند. شادکامی و سلامت روان پیشگویی کننده سرمایه اجتماعی بوده و 9.2% تغییرات واریانس آن را تبیین نمودند. محل زندگی مناسب با شادکامی و سرمایه اجتماعی رابطه معنی دار داشت (0.01< p)، اما با سلامت روان رابطه ای نداشت (0.294=p). همچنین میانگین نمرات سرمایه اجتماعی، سلامت روان و شادکامی با خود ارزیابی سلامت فردی، خود ارزیابی شادکامی و رضایت از زندگی رابطه آماری معنی داری نشان داد (0.05<p).

 هر چه افراد، خود را سالم تر و شادتر ارزیابی کنند و از زندگی رضایت بیشتری داشته باشند از سلامت روان، شادکامی و سرمایه اجتماعی بیشتری بهره مند هستند