تاثیر کرم حاوی سورفکتانت میکروبی رامنولیپیدی گرفته شده از سودوموناس آئروژینوزا MR01 بر مهار رشد استافیلوکوکوس اورئوس

افزایش روزافزون مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری ها، توسعه ترکیبات جدید با ویژگی های ضدباکتریایی را ضروری می نماید. در این راستا، استفاده از فناوری های زیستی به منظور تولید این ترکیبات استراتژی مناسبی می باشد. در مطالعه حاضر، تاثیر استفاده از سورفکتانت های میکروبی رامنولیپیدی در فرمولاسیون کرم، بر مهار رشد استافیلوکوکوس اوریوس در شرایط آزمایشگاهی و در مدل حیوانی مورد بررسی قرار می گیرد.

در این مطالعه، اثر مهارکنندگی رامنولیپیدهای حاصل از باکتری های سودوموناس آیروژینوزا MR01، بر رشد استافیلوکوکوس اوریوس با استفاده از روش انتشار دیسک بررسی شد. سپس، تاثیر ترکیبات دی رامنولیپیدی بر زنده مانی و مورفولوژی باکتری ها با استفاده از روش شمارش واحدهای کلنی (CFUs) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مطالعه شد. در ادامه، کرم حاوی ترکیبات دی رامنولیپیدی تهیه و تاثیر آن بر مهار رشد باکتری ها در شرایط آزمایشگاهی و نیز در مدل حیوانی سنجش شد.

نتایج انتشار دیسک، بیانگر حداقل مقدار مهار کنندگی mg/disk30 برای محلول های آبی مونو و دی رامنولیپیدها و mg/disk20 و mg/disk10برای محلول های مونو و دی رامنولیپیدی در حلال DMSO بود. همچنین، محلول آبی دی رامنولیپیدها از غلظت mg/ml20 موجب عدم زنده مانی باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس شد. تصاویر SEM، تغییر شکل کروی باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس را در طول تیمار رامنولیپیدی نشان داد. کرم های حاوی دی رامنولیپیدها منجر به مهار رشد باکتری ها در شرایط آزمایشگاهی روی محیط آگاردار شد. همچنین، نتایج بیانگر مهار رشد باکتری ها در محل زخم رت های تیمار شده با کرم های دی رامنولیپیدی در روز بیستم تزریق بود.

ترکیبات دی رامنولیپیدی دارای قدرت مهار رشد باکتری های استافیلوکوکوس اوریوس می باشند. استفاده از این ترکیبات در فرمولاسیون کرم می تواند موجب تاثیرات ضد باکتریایی در کرم شود.