تاثیر تحریکات حسی زود هنگام خانواده محور بر میزان ناتوانی بیماران مبتلا به سکته مغزی

سکته مغزی شایع ترین و ناتوان کننده ترین ضایعه نورولوژیکی در بزرگسالان است. تحریکات حسی زود هنگام و خانواده محور بعد از بروز سکته مغزی تاثیر مثبتی در روند بهبودی این بیماران دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر تحریکات حسی زودهنگام خانواده محور بر بهبودی عملکرد و ناتوانی بیماران سکته مغزی بود.

 این کارآزمایی بالینی، بر60 بیمار دچار اختلال هوشیاری ناشی از سکته مغزی 8-10=GCS بستری در بخش ICU انجام شد. بیماران طبق بلوک بندی تصادفی به دو گروه 30 نفره آزمون و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون، مراقبت های روتین بخش ICU و تحریکات حسی پنجگانه توسط اعضای خانواده به مدت 14 روز و گروه کنترل تنها مراقبت های روتین ICU دریافت نمودند. سطح هوشیاری بیماران قبل از شروع مداخله و در روزهای 5، 10 و 15 با GCS و FOUR و میزان ناتوانی و عملکرد شناختی با DRS ارزیابی شدند.

 تحریکات حسی انجام شده باعث افزایش معناداری در میانگین نمره عملکردشناختی بیماران در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل گردید (001/0<p). اندازه اثر عملکرد شناختی بعد از مداخله، بین دو گروه در روز 5، 10 و 15 به ترتیب 45/0، 95/0 و 09/1 بود، در روز 5 کم و در روزهای 10 و 15 زیاد بود. در سطح هوشیاری بیماران (601/0=p) و بهبودی عملکرد آنان (710/0=p) تفاوت معنادار آماری دیده نشد.

تحریکات حسی زودهنگام خانواده محور در بیماران دچار اختلال هوشیاری ناشی از سکته مغزی، تنها سبب بهبودی در عملکرد شناختی گردید و در نمره کلی ناتوانی، بهبودی معناداری مشاهده نشد.