مطالعه ی آزمایشگاهی و عددی تاثیر حصار sهیدرولیکی بر کنترل انتقال آلودگی سطحی به آب زیرزمینی

در این مطالعه با استفاده از مدلهای آزمایشگاهی، انتقال آلودگی از منبع آلاینده سطحی به منبع آب زیرزمینی از طریق یک سیستم هیدرولیکی متشکل از سه لایه خاک به صورت دو لایه ریزدانه و یک لایه درشت دانه در بین آنها بررسی شد. به این ترتیب که عملکرد لایه ها از بالا به پایین شامل یک مخزن آلودگی حاوی محلول کلرید سدیم بمنزله منبع آلاینده، یک لایه خاک رسی با رویکرد مقابله فیزیکی با نشت سیال، یک لایه خاک ماسه ای با رویکرد حصار هیدرولیکی، یک لایه خاک رسی به منزله زمین طبیعی و در نهایت یک مخزن پذیرنده آلودگی به منزله سفره ی آب زیرزمینی مورد ارزیابی قرارگرفتند. پس از تعیین مشخصات فیزیکی و هیدرولیکی مصالح بکار رفته، این مشخصات در مدل CTRAN/W برای بررسی عملکرد حصار هیدرولیکی واسنجی شد. بعد از واسنجی مدل، اعتبارسنجی مدل به کمک داده های مشاهداتی انجام شد. و در نهایت عملکرد حصار هیدرولیکی در گرادیانها و بارهای مختلف آبی توسط مدل عددی ارزیابی شد. نتایج بررسی نشان داد که در حالت گرادیان صفر در لایه رس فوقانی عملکرد حصار هیدرولیکی در بهترین شرایط قرار دارد. در این شرایط میزان کاهش ورود آلاینده نسبت به حالت عدم کاربرد حصار هیدرولیکی بیش از هفتاد درصد است. همچنین بررسی ها نشان داد که انتقال آلودگی به مخزن پذیرنده در شرایط گرادیان مثبت (جریان رو به پایین در لایه رس) بیشتر از حالتی است که گرادیان منفی (جریان رو به بالا در لایه رس) می باشد.