اثر کم آبیاری و پلیمر سوپرجاذب بر خصوصیات مرفولوژیک و عملکرد لوبیا ‏سبز ‏(‏Phaseolus vulgaris L.‎‏)‏

به منظور بررسی اثر دو عامل کم آبیاری (تنش خشکی) وکاربرد پلیمر سوپرجاذب برخصوصیات رشدی، عملکرد گیاه و اجزای عملکرد ‏لوبیا سبز دو آزمایش در قالب طرح کاملا" تصادفی با آرایش فاکتوریل در شرایط گلخانه ای در گلخانه آموزشی- پژوهشی دانشکده ‏کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد در سال زراعی 97-1396 انجام شد. در هر دو آزمایش، عوامل آزمایش شامل پلیمر سوپرجاذب در 4 ‏سطح (0، 3، 5 و 7 گرم درکیلوگرم خاک) وکم آبیاری در 4 سطح (20، 40، 60 و 80 درصد کاهش وزن آب خاک نسبت به ظرفیت ‏زراعی) بود. در آزمایش اول 3 و در آزمایش دوم 6 تکرار در نظرگرفته شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که در آزمایش اول اثر کم ‏آبیاری، پلیمر سوپرجاذب و اثر متقابل دو عامل بر ارتفاع گیاه، تعداد برگ، وزن تازه و خشک گیاه، سطح برگ، تعداد غلاف در گیاه و وزن ‏تازه غلاف در گیاه معنی دار بود. در آزمایش دوم اثر کم آبیاری و پلیمر سوپرجاذب بر تعداد غلاف در گیاه، تعداد دانه در غلاف، عملکرد ‏دانه در گیاه و بیوماس و اثر متقابل دو عامل تنها بر تعداد غلاف در گیاه، عملکرد دانه در گیاه و بیوماس معنی دار بود. مقایسه میانگین ‏صفات تحت تاثیر کم آبیاری و پلیمر سوپرجاذب در هر دو آزمایش نشان داد که با کاهش 40 درصد رطوبت از ظرفیت زراعی تمامی ‏صفات کاهش یافت، ولی در آزمایش اول کاربرد 7 گرم پلیمر سوپرجاذب در کیلوگرم خاک و در آزمایش دوم کاربرد 5 گرم پلیمر ‏سوپرجاذب در کیلوگرم خاک، سبب کاهش معنی دار اثرات منفی کم آبیاری بر میانگین صفات شد. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد ‏کاربرد پلیمر سوپرجاذب سبب کاهش اثرات منفی تنش خشکی شد‎.‎