بررسی اثربخشی تجسم هدایت یافته و معنادرمانی بر میزان افسردگی، اضطراب و امیدواری زنان مبتلا به سرطان بیمارستان شفا اهواز

هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی تجسم هدایت یافته و معنادرمانی بر میزان افسردگی، اضطراب و امیدواری زنان مبتلا به سرطان بیمارستان شفا اهواز بود. نمونه این پژوهش را 42 نفر از زنان بیمار مبتلا به سرطان تشکیل دادند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارت بودند از: افسردگی بک، اضطراب کتل و امیدواری میلر. طرح پژوهش، شبه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایشی و کنترل، ابتدا برای هر سه گروه، پیش آزمون اجرا گردید، سپس مداخله آزمایشی1 (آموزش تجسم هدایت یافته) و مداخله آزمایشی2 (آموزش معنادرمانی) به گروه های آزمایش ارایه گردید و پس از اتمام برنامه آموزشی، پس آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) نشان داد آموزش تجسم هدایت یافته و معنادرمانی در کاهش افسردگی، اضطراب و افزایش امیدواری زنان سرطانی موثر و کارآمد هستند و در این میان روش معنادرمانی تاثیر بیشتری بر متغیرهای وابسته داشت.