خلاقیت در معماری زنان: دیدگاهی بر پایه پژوهش های روان شناختی

بی شک خلاقیت از جمله مهمترین ارکان طراحی و ساخت سازه های ماندگار، بی بدیل و منحصر به فردی است که تمایز، برتری و زیبایی هر سازه را نسبت به موارد مشابه آن رقم می زند. تفکر خلاق که از پیچیده ترین و عالی ترین جلوه های اندیشه انسان است، عاملی است که یگانگی و بی همتایی را در معماری به دنبال می آورد. به عبارت روشن تر، از آنجا که در دیدگاه کلاسیک نیز معماری حاصل ترکیب سه حوزه استحکام، سودمندی و زیبایی ‏‏(سازه،عملکرد،فرم) است، خلاقیت نیز می تواند در هر یک از این سه لایه بروز یابد. ‏به عنوان مثال گاه در معماری سازه بنا به عنوان خلاقانه ترین بخش کار بروز می کند، نظیر کارهای کالاتراوا؛‏و یا ممکن است فرم حرف اول را بزند، نظیر کارهای گهری یا لوکوربوزیه؛ و یا عملکرد نقش خلاقانه را ایفا کند، همچون ‏حل و فصل بهینه پلان های پیچیده فرودگاه ها، و این سه می توانند در یک پروژه نیز به منصه ظهور برسند.  از آنجا که پژوهش های متعددی به بررسی عامل خلاقیت با تاکید بر تفاوت های جنسیتی صورت گرفته است، در این مقاله ابعاد مختلف خلاقیت به طور عام و در معماری به طور خاص، پرداخته شده و سپس خلاقیت در زنان، با نظر به پژوهش های روان شناختی مورد بررسی قرار گرفته و نمونه هایی از طرح های خلاق ارایه شده توسط زنان معمار- با تمرکز بر آثار زاها حدید - که می تواند گویای چنین تفکر خلاقی باشد، معرفی شده است.